Stwardnienie rozsiane (Sclerosis Multiplex - SM) jest chorobą układu nerwowego. Najczęściej pierwsze objawy pojawiają sie u ludzi młodzych, pomiędzy 20 a 40 rokiem życia. Na rozwój choroby mają wpływ czynniki genetyczne, immunologiczne oraz infekcje wirusowe. Jednak nie znana jest pierwotna przyczyna choroby.
Nie ma objawów charakterystycznych tylko dla tej choroby a także nie istnieje konkretny test pozwalający potwierdzić jej istnienie. Diagnoza stawiana jest przez doświadczonego lekarza, najlepiej neurologa, na podstawie zebranego wywiadu, badania neurologicznego, wielu badań dodatkowych i testów laboratoryjnych.
Pierwsze objawy mogą polegać na zaburzeniach
czucia w kończynach, zaburzeniach równowagi podczas chodu,
drżeniu, niedowładzie i spastyczności kończyn dolnych, zapaleniu
nerwu wzrokowego, zaburzeniach w oddawaniu moczu i stolca.
Często pojawia się uogólnione uczucie zmęczenia i depresja.
Choroba przebiega z rzutami (nawrotami) i remisjami lub bez
pojawiających się i ustępujących zaostrzeń. Stopniowo prowadzi
do inwalidztwa.
Bezpośrednią przyczyną wystąpienia objawów choroby jest uszkodzenie osłonek mielinowych nerwów. Spowodowane tym uszkodzenie włókien nerwowych może wystąpić we wszystkich regionach układu nerwowego. Dlatego objawy są tak różnowrodne i nie można mówić o typowym przebiegu choroby.
Rzuty stwardnienia rozsianego, a także pozagałkowe
zapalenie nerwu wzrokowego leczy się podając dożylnie jeden
ze steroidów. W okresach między rzutami lub w postaci bez
rzutów podaje się różne leki mające na celu zahamowanie postępu
choroby. Ponadto zwalcza się objawy przewlekłe, jeśli takie
występują: spastyczność, ból, dysfunkcję pęcherza moczowego,
zaburzenia czynności płciowych, depresję.